Postępowanie w razie wypadku, zagrożeń, pierwsza pomoc przedmedyczna

Po uzyskaniu informacji o konieczności ewakuacji z budynku należy:

  • w pierwszej kolejności ratować ludzi,
  • jeżeli jest taka możliwość wyłączyć dopływ prądu elektrycznego i gazu,
  • zamknąć drzwi i okna w pomieszczeniach w których powstał pożar,
  • jeżeli jest to możliwe usunąć materiały palne wybuchowe, toksyczne, ważne dokumenty, nośniki informacji,
  • zabrać rzeczy osobiste i udać się najbliższym wyjściem ewakuacyjnym na miejsce zbiórki,
  • zgłośić się do swojego przełożonego.

ZACHOWAJ SPOKÓJ

Pamiętaj!

Przy dużym zadymieniu pomieszczeń zasłoń usta np. wilgotną chustą

Gaśnica proszkowa – najczęściej używana do gaszenia pożarów z klasy A, B, C

Gaśnica śniegowa, używana jest do gaszenia między innymi nafty, benzyny, alkoholi, gazu miejskiego, propanu, acetylenu itp.

Zawiera skroplony dwutlenek węgla, który po uruchomieniu gaśnicy pod własnym ciśnieniem wydostaje się na zewnątrz oziębiając się do temperatury ok. -80 st. C.

998 lub 112

Po zgłoszeniu się dyżurnego straży pożarnej spokojnie i wyraźnie należy podać:

  • swoje imię i nazwisko,
  • numer telefonu, z którego podawana jest informacja o zdarzeniu,
  • adres i nazwę obiektu,
  • co się pali, na którym piętrze,
  • czy jest zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego.

Straż pożarna zaleca by po podaniu informacji
nie odkładać słuchawki do chwili potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia przez operatora

Pierwsza pomoc przedmedyczna

art. 162. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy mogąc jej udzielić bez narażania siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny ( Dz.U. z 2020 r. poz. 1444, 1517)

Art. 5.1. Osoba udzielająca pierwszej pomocy, albo kwalifikowanej pierwszej pomocy, osoba wchodząca w skład zespołu ratownictwa medycznego, osoba udzielająca świadczeń zdrowotnych w szpitalnym oddziale ratunkowym, dyspozytor medyczny podczas wykonywania swoich zadań, wojewódzki koordynator ratownictwa medycznego wykonujący zadania , o których mowa w art.29 ust.5, oraz krajowy koordynator ratownictwa medycznego wykonujący zadania, o których mowa w art.20a ust.3, korzystają z ochrony przewidzianej w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny ( Dz. U. z 2020, poz. 1444 1517 ) dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 5.2 Osoba, o której mowa w ust. 1, może poświęcić dobra osobiste innej osoby, inne niż życie lub zdrowie, a także dobra majątkowe w zakresie, w jakim jest to niezbędny dla ratowania życia lub zdrowia osoby znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.

Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U z 2020 r. poz.882, 2112, 2401, z 2021 r. poz.159)

999 lub 112

W miarę możliwości należy dyspozytorowi pogotowia podać krótkie, lecz konkretne informacje
o stanie chorego:

  • co się wydarzyło?
  • dokładny adres zdarzenia,
  • czy chory oddycha i czy ma tętno na tętnicy szyjnej,
  • czy jest reanimowany?
  • jak długo trwa ten stan?
  • jaka pomoc już została udzielona?

Na pracodawcy ciąży obowiązek:

  • wyznaczenia w zakładzie pracy osoby do udzielania pierwszej pomocy,
  • określenia i oznaczenia miejsca, w którym będzie znajdować się apteczka,
  • wyposażenia apteczki w podstawowy sprzęt niezbędny do ratowania ludzi.